آیا تخت های بیمارستانی برای راحتی بیمار قابل تنظیم هستند؟

تخت های بیمارستانی برای راحتی فرد آسیب دیده قابل تنظیم هستند. پتانسیل تنظیم قرار دادن تخت مرکز بهداشتی یک ویژگی حیاتی است که به متخصصان مراقبت های بهداشتی اجازه می دهد تا بهترین مراقبت ها و تجملات را به بیماران ارائه دهند. این تخت‌ها عمدتاً برای پاسخگویی به خواسته‌ها و نیازهای خاص بیمارانی طراحی شده‌اند که می‌توانند در بستر باشند یا تحرک محدودی داشته باشند.

قابلیت های کلیدی متعددی وجود دارد که تخت های بیمارستانی را قابل تنظیم می کند. اینها شامل پتانسیل تنظیم ارتفاع تخت، وضعیت بالا و پا، و همچنین شیب و خمیدگی متوسط ​​تشک است. بیایید در هر یک از این ویژگی‌ها و مزایای آن‌ها برای راحتی افراد آسیب دیده عمیق‌تر بپردازیم:

1. تنظیم ارتفاع:

تخت‌های بیمارستانی ممکن است تا ارتفاع‌های انحصاری بالا یا پایین بیایند. این تابع به دلایل متعددی مهم است. اولاً، به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اجازه می دهد تا تشک را در اوج مناسبی تنظیم کنند تا بتوانند وظایف خود را از جمله تجویز دارو، گرفتن علائم بحرانی یا کمک به ورزش های غیر دولتی مانند حمام کردن یا لباس پوشیدن انجام دهند. ثانیاً، تنظیم ارتفاع به بیماران این امکان را می‌دهد تا به راحتی از تشک خارج و داخل تشک شوند و خطر سقوط یا جراحت را کاهش دهد.

2. تنظیم موقعیت سر و پا:

تخت‌های بیمارستانی تنظیم بی‌طرفانه موقعیت سر و پا را فراهم می‌کنند. این تغییرات معمولاً با کمک خودروهای الکتریکی یا سیستم‌های میل لنگ هدایت می‌شوند. بالا بردن نقش سر می تواند به مبتلایان کمک کند تا کاملاً ساده بنشینند و به آنها اجازه می دهد بخوانند، غذا بخورند، تلویزیون تماشا کنند یا در تبادل کلامی تعامل داشته باشند. از طرف مقابل، بالا بردن موقعیت پا می تواند به افزایش پاها، افزایش گردش خون و کاهش تورم کمک کند، به ویژه برای بیماران مبتلا به بیماری هایی مانند ادم یا زخم پا.

سه. تنظیم شیب و شیب:

برخی از تخت های کلینیک علاوه بر این، قابلیت شیب یا خمیدگی کل سطح تخت را دارند. این تنظیم ممکن است با استفاده از بالا بردن دستی تکیه گاه یا با استفاده از یک ماشین موتور الکتریکی انجام شود. عملکرد شیب یا خمیدگی برای بیمارانی که به دلیل شرایطی همراه با تنگی نفس، نارسایی عروق کرونر قلب یا کمردرد نیاز به بالا بردن سطح تخت دارند، مفید است. تنظیم تخت در حالت نیمه فاولر یا فاولر می تواند تنفس را بهبود بخشد، فشار را بر نواحی خاصی از قاب کاهش دهد و به طور کلی به فرد آسیب دیده تسلی دهد.

جدای از آن قابلیت‌های شماره یک قابل تنظیم، گزینه‌های بهبودبخش اضافی نیز وجود دارد که می‌توان روی تخت‌های بیمارستانی مطمئن داشت:

4. ریل های جانبی:

بسیاری از تخت‌های مرکز بهداشتی دارای ریل‌های صفحه قابل تنظیم هستند که می‌توان آن‌ها را بلند و کاهش داد. ریل های جانبی ایمنی و ایمنی بیشتری را فراهم می کنند و از افتادن تصادفی بیماران از تخت جلوگیری می کنند. آنها همچنین می توانند به مبتلایان کمک کنند تا موقعیت خود را راحت قرار دهند یا برای اهداف تغییر موقعیت کمک کنند.

5. تنوع تشک:

برای زیباتر کردن آسایش بیمار می‌توان از انواع تشک‌ها بر روی تخت‌های کلینیک استفاده کرد. برای مثال، تشک‌های توزیع مجدد کرنش، شامل تشک‌های بادی یا تشک‌های فوم، می‌توانند از طریق توزیع بی‌اهمیت وزن بیمار، احتمال زخم‌های فشاری را به حداقل برسانند. این تشک های تخصصی به طور منظم قابل تنظیم هستند تا نیازها و امکانات شخص تحت تأثیر شخصیت را در خود جای دهند.

6. کنترل بیمار:

در تخت‌های آسایشگاهی مثبت، به بیماران از طریق کنترل‌کننده دستی، تنظیمات تخت خود را دستکاری می‌کنند. این ویژگی به مبتلایان اجازه می‌دهد تا به طور مستقل تشک را به نقش دلخواه خود تغییر دهند، در نتیجه تجربه‌ای از خودمختاری را به ارمغان می‌آورند و تسلی خود را افزایش می‌دهند.

در نتیجه، تخت های بیمارستانی مطمئناً برای راحتی افراد آسیب دیده قابل تنظیم هستند. قابلیت تغییر قله، وضعیت سر و پا، و همچنین شیب و خمیدگی تخت، از نظر ایمنی، تحرک و زیبایی جهانی، برکات زیادی را برای بیماران به ارمغان می‌آورد. این ویژگی‌های قابل تنظیم، همراه با گزینه‌های معرفی‌شده مانند ریل‌های جانبی و تشک‌های تخصصی، به ایجاد محیطی مساعد و دلپذیر برای بیمارانی که در بیمارستان‌ها یا سایر محیط‌های مراقبت‌های بهداشتی مراقبت می‌شوند، کمک می‌کند.